بخش دوم واژه های مورد استفاده در گویش محلی بهمن آباد در زير ذكر شده است.
جِلَب نیستِن = پررو وبی حیا نیستند
اَشتُ دَرِن = عجله دارند
دِشورِش اَوُردَ = تحریکش کرده
شِروُو = آب خوردنی که گرم شده
کِلپَسَ = مارمولک
اَچی = برای چی
دِزِرمُبُرَّنَ = پنهان کاری می کند
حَشّی حَشّی ست = به فردی گفته می شود که مدام با دیگران قهر است
اَزهَمِش بِدِرکِردَ = ناراحتش کرده
زید = زود
یَووُش = آرام- یواش
کِرِِ مِنَ = کنایه از این است که فرد لیاقت ،احترام یا پاداش ندارد
دِشُو مِنَ = پنهان کاری می کند
اَگِنِ = وگرنه
حُدِگَ = آری دیگر
حَیو نَمِنَ = حیا نمی کنه
دِخَ نَ = در خانه
ای هَمَ = این همه
دَمُ = داماد
عَرِِس = عروس
هَمَشُ = همه آنها
وَمِخِزِن = برمی خیزند
غُذُ = غذا
نَنگی دِگَ = نمی گویی دیگه
نِشیستَ = نشسته
اُتُق = اتاق
کُرکِنَ = کار کنه
خُدِش مِتَ = خودش می ده
وَردِشتُم = برداشتم
اَختُلُت مِنِن = گفت وگو می کنند
بِمُردُم از گُشنی یُ = مُردم از گرسنگی
نِمَشوم = موقع شام-سر شب
بَجَّه = کاسه
یَح دِمِزنِن = چشم می زنند
سِتَرَ = ستاره- به فردی می گویند که شخصیت خاصی دارد
ریشُم = ریشهایم
دِلُّر = آدم ولگرد
پتیَرَ = پتیاره
اَلِف دَرَ (اَبوف دَرَ)= به بچه ای گفته می شود که خیلی ورجه وورجه(شیطونی)ه می کند
مِشغُلُذُمَّ = مدیون بودن
تُنگِلی = کوزه کوچک
سِچَ = کوزه
وَ پِرُ = کنار برو
گِری ژدِم = کژدم
حِلی = حیاط
سِبِست = یونجه
کَغ = نارس
بِخُسبی یَه =خسبیده
گِلِ خِلَمَ = به جمعی از افراد گفته می شود
قَتِق = ماست چکیده
رِِدِروِِسی دَری = رودربایستی داری
اَههِی = به طعنه به کسی گفته می شود که در کاری ناتوان است
چِش لُِ لُ مِنِ = چقدر سر وصدا می کنید
مُغرُز = قیچی
مِرغَشوُ = لانه مرغ
بَشَلَ = داس
کُخ دَری = مرض داری
جِل = پالون خر
فِتیر = نان روغنی
غَل مُرچَ = سوراخ مورچه
چوُ = چوب
اَغَل = آغل
لک لِکِ = دوان دوان آرام
تِلَخمو = تیرکمان
لِنگ نَکشی = خانه گیر شوی(
اَشکِش لَبِ مَشکِشِ = زود گریه می کنه -همیشه درحال گریه است
میگی دِگُمُر بِگِردی یَن = با همه چیز بیگانه اند
بَع عُِ = به کسی گفته می شود که چیزی نمی فهمد و پیرو نظم و احترام به دیگران نیست
یَک خِروُر =یک خروار
بِلَن رِفتَ = رشد کرده
سَرِق = سفره – ساروق
چَرشُ = =ارچه مخصوص حمل علف-چادرشب
پِرِّپیت = پر پر کردن – جداکردن پال وپر
غُرُّ غُدیز = ناهموار
خِرجِوَلَ = جوال خر
تُن بو = تنبان – زیر شلواری
دِکُب یِفتی یه = به شکم روی زمین افتاده
کُمُچ = نان ضخیم پخته شده زیر آتش
